TERUG NAAR ARTIKEL

PROFESSOR PAUL CZYSZ

Getuige in het ‘Disclosure Project’ november 2000

Vertaling: Hans Jochems voor Ufowijzer April 2007

Met toestemming vertaald

Dr. Paul Czysz is een Professor in de Luchtvaarttechniek aan het Parks College in St. Louis. Hij diende 8 jaar bij de luchtmacht op de Wright-Patterson luchtmachtbasis en werkte nog eens 30 jaar bij McDonnell-Douglas op het gebied van exotische technologieën. Tijdens zijn werk op de Wright-Patterson luchtmachtbasis was hij betrokken bij het waarnemen van UFO’s over Missouri, Ohio, en Michigan. Deze UFO’s werden door veel mensen gezien: militairen, lokale politie en burgers en werden geklokt met snelheden van 32.000 km per uur terwijl zij hun ongewone, geluidloze manoeuvres uitvoerden. Dr. Czysz spendeerde meer dan de helft van zijn carrière bij McDonnell-Douglas werkend aan geheime gecompartimentaliseerde projecten en legt getuigenis af over de processen die gebruikt worden bij het in stand houden van de geheimhouding van deze projecten. Hij waarschuwt tegen de menselijke neiging om van iedere nieuwe technologie een wapen te maken, en benadrukt dat onze bewapening in de ruimte niet gericht is tegen de dreiging van aardse terroristen, en dat het idee om deze wapens te gebruiken tegen buitenaardse doelen pure zelfmoord zal zijn.

Professor Paul Czysz: Ik ben afgestudeerd aan het Parks College. Ik begon bij de luchtmacht op de Wright-Patterson luchtmachtbasis en was daar 2 jaar in dienst, plus zes jaar aanvullend om te werken aan onderzoek. Toen ging ik weer terug naar McDonnell-Douglas en bleef daar voor zo’n 30 jaar. Uiteindelijk eindigde ik weer bij het Parks College met een eredoctoraat.

Bij McDonnell-Douglas werkten we veel aan hoge snelheden. Wij werkten aan dingen die vlogen van Mach 3 tot Mach 12, en hadden een aantal vliegtuigen die met Mach 12 de hele wereld rondvlogen. Meestal bouwden wij die.

Eén van de meer interessante nachten die ik had bij Wright-Patterson was toen ik de assistent was van de hoofdofficier van de dag over Patterson Field. We kregen 151 telefoontjes aangaande ongeïdentificeerde objecten die vlogen van onderin (gezien vanuit landkaartperspectief) U.S. 40, toen omdraaide bij Columbus en omhoog gingen naar Detroit. Deze telefoontjes waren van mensen van de staatspolitie, een aantal dokters die nog laat aan het werk waren, en allerlei mensen die rapporteerde wat ze zagen. We hadden radar die hen volgde en we werden gebeld door piloten van burgervliegtuigen die doorgaven wat ze hadden gezien. Het was zeer, zeer interessant. Die jongens gaven een heel helder beeld van wat zij zagen.

Weet je, mogelijk meer dan de helft van mijn carrière vond plaats in projecten die geheim waren of gecompartimentaliseerd.

Interviewer: Kan je beschrijven hoe dat proces werkt?

Professor Paul Czysz: Meestal, afhankelijk van het niveau van de compartimentalisering en het geheimhoudingsniveau, ben je door een behoorlijke achtergrondcontrole gegaan. Het kost ongeveer 6 maanden tot een jaar om de achtergrondcontroles af te ronden. Dan, als je dat hebt gedaan, en je bent in een zeer afgeschermd compartiment, moet je een verklaring ondertekenen om het bestaan van het project niet te openbaren of zelfs maar een vraag te beantwoorden die het bestaan van het project bevestigd. Het is niet eens op basis van need-to-know (is het nodig dat je er van afweet); het is op een basis waarbij mensen specifiek zijn toegewezen en waarbij alleen zij weten waar ze aan werken en wie direct verbonden is met dat project, dus het is zeer diep afgeschermd materiaal.

Als je een afgeschermd project hebt, komt het benodigde geld binnen via een aantal regeringsbronnen waarvan geen enkele bron door de werknemers geïdentificeerd kan worden. Wat voor hooggeplaatste mensen er ook bij betrokken zijn, zelfs zij weten niet waar het benodigde geld vandaan komt. Je tekent enkel een contract met de Amerikaanse regering en het benodigde geld verschijnt op de juiste plaats en juiste tijd.

Als er geen aardse bronnen van de informatie zijn, hebben de mensen die het ontwerp maken of het werk analyseren, totaal geen idee waar het materiaal vandaan komt. Alles wat je zou moeten doen is Rusland bezoeken en kijken hoe zij het hebben gedaan. Zij zouden ieder project compartimentaliseren in, zoals ik het altijd noem, ‘silo’s’, en ze zouden een kolonel of generaal daarvan aan de top hebben, en zij zouden er letterlijk met niemand buiten die ‘silo’ over kunnen praten.

Als er iemand ergens hulp nodig had, werd er één persoon naar die andere plek gestuurd, daar aangekomen neemt hij plaats achter een bureau, kijkt naar de info op een stuk papier en zou vervolgens zeggen: “Ja, ik weet wat dat voor probleem is, hier is het antwoord daarop”, en zou dan weer weggaan. Hij zou niet eens weten wat het was waaraan hij had gewerkt.

De enorme driehoeken die over Palmdale verschenen bewogen zeer langzaam - zij zijn enorm groot en zeer langzaam bewegend. Dat is anders denk ik dan de toestellen die boven België verschenen en die zich juist zeer snel voortbewogen.

Je kunt dat niet verklaren met de conventionele fysica. Bij conventionele fysica bedoel ik motoren, jet-motoren, raketmotoren en aandrijvingsystemen zoals we ze vandaag de dag kennen. Je doet er brandstof in, je verbrandt iets en het produceert voorstuwing en versneld het object. Met conventionele fysica kan je niet verklaren hoe menselijke wezens lang genoeg kunnen leven om
veel verder te kunnen dan voorbij de rand van ons kleine zonnestelsel. Dus, in conventionele termen kan je dit niet verklaren. Het moet gerelateerd zijn met de kwantumfysica, waarin dingen bijna op twee plaatsen tegelijkertijd kunnen verschijnen. Ze verschijnen en verdwijnen net zoals positronen en elektronen doen in sommige hoge energie deeltjesversnellers. Het is een koppeling van het apparaat met de energie dat de ruimte in stand houd.

Tesla was hier waarschijnlijk zeer dichtbij toen hij zei, als je het juiste energiesysteem hebt en het juiste elektromagnetische spectrum kan je een door mensen bewoonde basis op Mars van energie voorzien zonder enig verlies van energie. Met de kwantumfysica en nulpuntsenergie is dit inderdaad een mogelijkheid. Sakharov en anderen werkte hieraan en maakte zeer overtuigende argumenten dat de structuur van de ruimte is als een oceaan, een energieoceaan, waarin zich pure energie bevindt, en die compacte energie is de massa. Als dat waar is, dan bestaan er echt zwaartekrachtgolven en gaat in feite alles terug naar Heavyside's (fonetische spelling S.G.) vergelijkingen.

Hier is het kwantum nu geen massa maar tijd. Als dat waar is, dan kijk je in een heel ander licht naar het universum. Veel dingen worden mogelijk waarvan we dachten dat ze in ons huidig denken onmogelijk waren van wat tijd en ruimte en voorstuwing en kracht zijn. Als deze UFO’s vanuit een ander deel van het universum komen, dan moet het daar mee te maken hebben. Zelfs ons melkwegstelsel is ongeveer 100.000 lichtjaren in diameter. Alle conventionele voorstuwings- en krachtmechanismen die we gebruiken werken totaal niet in termen van menselijke tijdframes. Als mensen uit een andere civilisatie hier zijn, dan begrijpen zij de finesses van kwantumfysica.

Toen ik nog bij de Wright-Patterson luchtmachtbasis was, zagen we vliegende schotels die de afstand overbrugden van Columbus naar Detroit, in wat je kan vergelijken met een snelheid van zo’n 32.000 km/h. In die tijd denk ik niet dat iemand in de gewone luchtvaarttechnologie ook maar enige kennis had van kwantumfysica of wormholes of de dingen die we nu weten. Maar als je nu naar CERN gaat en praat met de deeltjes natuurkundigen, dan zeggen ze je, natuurlijk, een gedeelte daarvan is mogelijk, want we zien het iedere keer. Waar zij denken massa te zien, zien ze in werkelijkheid energie welke als het ware bevroren is in een tijdkwantum. Wat ze zien is in werkelijkheid een bevroren bundel van energie. Het beweegt bijna zonder enige beperking heen en weer.

UFO’s zijn geen fenomeen dat alleen maar een fantasie van mensen was. Wat ze daar ook zagen, het was echt; ik kan niet uitleggen hoe echt ze waren, wat het echt maakt, maar ik denk dat ze zagen wat ze zagen. Vlakbij St. Louis werd een behoorlijk groot driehoekig object gezien, en het reisde over de afstand naar het naar beneden liggende zuid St. Louis. In sommige van de waarnemingen bewoog het uiterst langzaam, maar dan versprong het ineens, binnen een paar seconden, over een afstand van ongeveer 30 km.

Ik kreeg heel veel telefoontjes van de locale kranten en TV stations, die vroegen hoe dat gedaan kon worden. Ik vertelde ze dat ik ook niet wist hoe dat kon, behalve als je het uitlegt door zoiets als een kwantumfysicaverklaring van tijd en ruimte en verbintenissen die tijd en ruimtereizen je geven. Anders dan dat is er geen mogelijkheid om dat te doen. En dit object maakte geen enkel geluid. Het zweeft en je ziet het opeens verdwijnen en op een andere plek weer verschijnen, dus het gaat niet zoals ‘whoosh’ in een tekenfilm, het gaat precies volgens de beschrijvingen van een aantal politieagenten, het verdwijnt plotseling en komt meteen weer op een andere plek tevoorschijn.

Het moeilijke deel hiervan is om een manier te vinden om dat fysisch te doen. Er zijn mensen die al jaren hebben geëxperimenteerd met nulpuntsenergie (zero point energie). Om de zoveel tijd is er wel weer iemand die het per ongeluk lukt. Zij noemen het dan koude fusie, maar ik denk dat het geen koude fusie is, ik denk dat het eerlijk gezegd een nulpuntsenergie aftap is. Uitgezonderd de drie mensen die ik ken, is er nog niemand in geslaagd om er controle over te krijgen. Als het gebeurt, dan gebeurt het voor een korte tijd en is het bijna altijd destructief. Het is alsof je een gat boort in de Grand Coulee Dam, en er plotseling een straal water uitkomt die genoeg druk heeft om je doormidden te snijden en geen afsluiter heeft, dus je kan het niet afsluiten.

Er is één man die bezocht is door een vriend van mij in Ann Arbor, Michigan, die ik zie als een mathematische genius en die werkelijk een manier heeft gevonden om het onder controle te krijgen. Hij was doodsbang dat iemand hem zou vermoorden voor de kennis die hij had en de mogelijkheid om de energie af te tappen wanneer hij maar wilde en het onder controle kon houden. We hebben hem al vijf jaar niet meer gezien en we weten niet waar hij is.

Vandaag de dag hebben we een energieprobleem met de olieprijs. Wat denk je dat er zou gebeuren als jij een mogelijkheid had om uit die nulpuntenergie te tappen? Nulpuntenergie vertegenwoordigt ongeveer 40-50 megawatt aan energie per kubieke inch (= 2,54 cm) van de ruimte. Dat is heel veel energie. Als je het kon aftappen wanneer je dat maar wil, dan hoefde niemand meer benzine of olie te kopen. Je hoefde er alleen maar uit te tappen. Het zou net zoiets zijn als dat je naar de grote meren gaat en er één druppel uithaalde om het te gebruiken, je zou het nauwelijks missen. En aangezien het door het gehele universum verspreid is en het continu fluctueert als een interactie tussen materie en antimaterie is het niet als een rustig meer. Het is een voorraadbassin ter grootte van het universum, dus waar we het ook voor zouden gebruiken, je zult de bodem nooit in zicht krijgen. Er is een onderzoeker die beweerd dat als je er een fles mee zou vullen en er mee naar een andere plek gaat, je dan een scheur in het tijdveld van die locale ruimte creëert en je een echt probleem schept. En dat is wat hij claimt te hebben gedaan en het daarom ook nooit meer doet.

Ook werkt het niet in een conventionele jet-motoren. Je moet een echte nulpuntenergie-machine maken om dat te doen. Die onderzoeker in Ann Arbor, Michigan, had er één lopend in zijn kelder. Het was met geen enkele krachtbron verbonden en stond in het midden van de tafel en liep al een heel jaar. Maar niemand van deze onderzoekers zou geen enkel idee hebben van hoe je een schip ter grootte van een voetbalveld moet bouwen en het op de snelheden zou kunnen laten bewegen waarop blijkbaar het toestel bij St.Louis bewoog.

Het woord snelheid is eigenlijk verkeerd, omdat wij conventioneel denken over het met snelheid door de ruimte bewegen, maar wat als het zich in werkelijkheid zou bewegen als enkele van de hoge-energie deeltjes bij CERN? Zij transformeren werkelijk in energie en verschijnen dan weer daar en er was geen massa die waar dan ook naar toe ging, omdat al de massa pure energie is. De conventionele wijsheid is dat een complexe organische structuur als een mens niet afwisselend van energie naar een vast lichaam kan transformeren, maar dat is enkel omdat wij het nooit hebben zien doen. Wat jij vertegenwoordigt is pure energie. Jij denkt dat je een vast lichaam hebt, toch? In werkelijkheid is de afstand tussen de atomen in jouw lichaam bijna precies evenredig aan dezelfde afstanden van de planeten rond de Zon. Dus, als je jouw individuele atomen kon bekijken, zou je zien dat je in werkelijkheid uit 98 procent ruimte bestaat. Als jij het equivalent van een neutronenster zou zijn, wat alleen bestaat uit samengeperste kernen en elektronen, zou je op de punt van een speld passen.

Wanneer je werkelijk bekijkt naar waar je van gemaakt bent, is dat alles bij elkaar iets wat op de punt van een speld past. James S. McDonnell (die het vliegtuigbedrijf mcDonnell-Douglas oprichtte) had eigenlijk een instituut om paranormale psychologie te bestuderen. Dat is waarom zijn vliegtuigen Banshee en Phantom werden genoemd. Hij was een Ier die zeer geïnteresseerd was in de geestelijke en paranormale wereld, en hij liet een deel van zijn onderzoekafdeling van mcDonnell-Douglas samenwerken met zijn stichting om het paranormale te bestuderen.

(Zie de verklaring van Dr. Robert Wood die dit bevestigt. SG)

De "Great Randi", de bekende goochelaar en illusionist, infiltreerde in zijn organisatie voor ongeveer zes maanden, en deed allerlei getrukeerde experimenten om hem te misleiden. Er zou daar dan eerst zogenaamd werkelijk iets zijn, waarna hij (Randi) het ontmaskerde, en dat had uiteindelijk tot gevolg dat het hoofd van de onderzoekafdeling er zelfs over alle dingen die hiermee gerelateerd waren niet meer sprak. Die man in Ann Arbor van die nulpunt energie machine ging daar mee naar mcDonnell-Douglas. Hij en zijn partners kwamen daar binnen, en zij spraken over deze waterstofmotor die zij hadden. Ik werd ook voor die ontmoeting uitgenodigd en ongeveer halverwege daarvan zei ik enkel, jongens, jullie hebben een nulpunt energiemachine, waarom geven jullie dat niet toe? Het hoofd van de onderzoekafdeling die in diskrediet was gebracht (door Randi) sloeg op tilt toen de uitvinders daarover gingen discussiëren. Hij had de bewaking binnen laten komen om hen van het bedrijf te laten verwijderen, omdat het hoofd van onderzoek zo bang was dat het hem weer zou gebeuren, dat het weer die z.g. schijnwetenschap was. Ik zei, het is geen schijnwetenschap; het is enkel veel verder dan onze kennis op dit moment.

(Er zijn vele voorbeelden van mensen die in operaties infiltreerden om een onderzoeksgebied in diskrediet te brengen of het zo te verdraaien dat het werd geridiculiseerd, waardoor het buiten het normale ontwikkelingonderzoek en acceptatie werd gehouden. SG)

(Van Randi is bekend dat het een gedreven scepticus was en was aangesloten bij de Amerikaanse sceptische organisatie CSICOP waarvan de Nederlandse stichting Skepsis een dochterorganisatie is. CSICOP en Skepsis stellen alles in het werk om het paranormale te ontkennen en ook het UFO-fenomeen zit volgens deze organisaties enkele en alleen tussen de oren van de gelovers, waarnemers en onderzoekers.)

Hoe meet je parapsychologie? De enige mensen die ik ken die er dicht bij in de buurt zijn gekomen zijn de Russen in hun parapsychologische instituten, waarvan de meeste zijn verdwenen. Zij hadden een aantal zeer interessante tweelingen waar ze experimenten mee deden: zij maten iets dat er tussen die twee gebeurde, in hun hersenen, zodat de één in feite wist wat de andere dacht. Het is hoogst verbazend; het elektromagnetische spectrum dat in de hersenen aan het werk is. De Russen hebben veel gedaan met wat scalaire golven en verschillende elektromagnetische spectrums in de hersenen wordt genoemd. Zij zijn er van overtuigd dat je parapsychologie kan verklaren als je uit kan vinden wat je moet meten om te bewijzen dat het gebeurt. Maar zij kwamen enkel tot de rand of van het ‘misschien’ iets meten. Het is allemaal gebaseerd op fysica. Als het scalaire golven zijn, dan bevind je je op een geheel ander terrein van de fysica dat zeer controversieel is.

Tesla was hier zeer, zeer ver in. De moeilijkheid met Tesla is, dat toen hij overleed, J. Edgar Hoover binnen kwam en bijna alles in beslag nam. Toen zijn huishoudster hem dood aantrof, ontdekte zij niet alleen dat hij dood was maar zij trof ook vijf FBI agenten in zijn kamer aan die alles overhoop haalden terwijl hij dood op zijn bed lag. Zijn neef klaagde de overheid van de V.S. aan en won die zaak, theoretisch kreeg hij al het materiaal, experimenten, en verslagen terug. Er waren theoretisch vijftig dozen (met verslagen, enz.), maar zij kregen er slechts vijfenveertig van terug in Belgrado. De andere vijf werden vermist, en een heleboel van het spul was weg.

Wij vonden ook een verslag van een onderzeeër die zich in 1917 of 1918 in het Middellandse Zeegebied bevond. Tesla, die in New Jersey was, stak één of andere antenne recht voor de kust in de oceaan en een andere stond aan wal. Hij hield een gesprek met de kapitein van die onderzeeër - in feite had iemand het logboek van de onderzeeër uit de verslagen van de Marine opgegraven en dat zegt in essentie: ‘één of andere idioot die in New Jersey is claimt dat hij met mij praat; hij moet wel absoluut gek zijn omdat ik weet dat ik 300 meter diep onder water ben, en niemand vanuit New Jersey dus met mij kan praten’ - en hij had ook de overeenkomstige tekst in het logboek van Tesla. Dus, wat was dat? De mensen zeggen nee - het gebeurde per ongeluk, het was toeval, enz., maar er zijn in de loop van de tijd heel veel dingen gebeurd die wij niet kunnen verklaren, maar die mensen toch gedaan hebben.

Terug in de jaren '60, toen ik een jonge ingenieur bij McDonnell was, ontwierpen wij uit routine vliegtuigen voor de Luchtmacht en de Marine die Mach 4 en -6 vlogen. De oorlog in Vietnam had hier een grote invloed op, maar wij hadden werkende motoren die met gemak Mach 6 zouden kunnen vliegen. Wij hadden eigenlijk motoren getest die de Mach 12 vliegtuigen zouden kunnen vliegen. In feite had in 1966 een man met de naam Bill Esher, hij leeft nog steeds, en hij werkte voor SAlC in Huntsville een motor op de testbank staan die binnen 5% van de voorspelde prestaties onder Mach 8 voorwaarden bij een hoogte van ongeveer 120.000 voet gedurende ongeveer 20 minuten had gewerkt. Wij waren ervan overtuigd dat wij ze toen konden bouwen. En wat fascinerend is, is dat ik een paar weken geleden de X-33 te zien kreeg.

Zij hadden die nieuwe doorbraak - een nieuwe beschermtegel-technologie die de binnenkant van het vliegtuig op kamertemperatuur mogelijk maakte, terwijl die tegels de hitte reflecteerden. Wij bouwden bijna precies dezelfde structuur in 1965 en testten het bij Mach 12 condities. Het is een klein beetje verfijnder dan wat wij toen hadden, omdat zij tegenwoordig veel meer hoogwaardiger materialen hebben, maar wij waren ervan overtuigd dat wij het toen ook konden doen. De mensen lachen je erom uit en zeggen, nee dat kon je niet, of nee, het is onmogelijk en we gaan dat niet doen omdat het teveel risico’s met zich meebrengt. Maar nee, er waren geen risico’s, en ja, het had gekund. Alles wat er voor nodig is, is iemand met visie.

Kunt u zich de gebroeders Wright voorstellen, stel nu eens dat de één een advocaat was, en de ander een accountant? En zij zouden zeggen: "Waarom moet je nou een stom vliegtuig bouwen? Het vervoert slechts één persoon. Wie gaat het kopen, wat gaan we ermee verdienen? Waar doen we het voor? Denk aan de kwetsbaarheid, iedereen kan ons aanklagen. Het is een slecht idee, laten we het dan maar niet doen. Zo lang als we er zo over denken komen we nergens. Wat je juist moet zeggen is: ”Allemachtig, het is iets dat nog nooit eerder is gedaan, laten we het proberen.”

Als ik naar de tijdsduur moest kijken vanaf mijn eerste introductie met UFO’s, als een nog jonge luitenant, tot aan de dag van vandaag, dan zou ik zeggen dat er hier in Amerika heel veel geheime projecten zijn waar niemand van ons zich ooit bewust van is. En als je er iets van te zien zou krijgen, zal het mogelijk je verstand ver te boven gaan, en het zal dan niet passen bij je normale beeld van een vliegtuig, dus zal het voor jou een UFO zijn. Dus, er is misschien een groot deel van deze mogelijke UFO’s die eigenlijk geheime projecten zijn die wij zelf doen en die aards gebonden technologieën zijn. Als je echt wist wat daar achter zat zou je zeggen, ja ik snap hoe dat werkt.

(Zie de getuigenis van Mark McCandlish aangaande functionerende door mensen gemaakte anti zwaartekracht toestellen, die gemakkelijk voor buitenaardse toestellen kunnen worden aangezien. Het is voor veel insiders met wie ik heb gesproken duidelijk dat we te maken hebben met door mensen gemaakte exotische toestellen als ook met ET-toestellen en ze worden allemaal UFO’s genoemd. SG)

Ik denk dat het is zoals Project Bluebook: daar is die harde kern van 10-15 procent, of 20 procent, die niet past in wat voor verklaring dan ook anders dan het feit dat de wezens die in de UFO’s zitten hier gekomen zijn door middel van een proces waar wij niet vertrouwd mee zijn, en dat is ruimte-tijd reizen. Ik ben er stellig van overtuigd dat van een aantal daarvan dat zo is. Bijna alles wat je kan uitvinden is vanwege wat aanpassingen te gebruiken als wapen. Wanneer je toegang krijgt tot dit soort energie en energie-tijd overgangen, kan je dat gebruiken om hele delen van de bevolking van de aarde te vernietigen, maar het kan ook gebruikt worden om ons te bevrijden van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen.

(Het is duidelijk dat als het mensdom door wil gaan met exotische technologieën voor duurzaamheid op lange termijn, vrede de eerste vereiste is. Wij zijn duidelijk in onze evolutie op het punt gekomen waar de optie om dergelijke technologieën voor oorlog te gebruiken het eind van onze beschaving betekent. SG)

Eerst dit, het ballistische raket defensie systeem is waarschijnlijk een droombeeld, in de betekenis dat het is ontworpen om een bedreiging te weerstaan waarbij je weet waar die bedreiging vandaan komt. Toen de Sovjet Unie nog bestond, was er een kans van 50-50 dat je wist waar het ongeveer vandaan zou komen. Met de z.g. schurkenstaten die wij vandaag de dag hebben, is dat absoluut belachelijk. Tegenwoordig is de echte bedreiging de kerel die met een attachékoffer binnen loopt, denk hierbij aan de jaren '50, toen zij een nucleaire kernkop hadden ontwikkeld met een diameter van ongeveer 20 centimeter. En dat was een kwart kiloton wapen. Dat past in elke denkbare attachékoffer. En de kerel die het draagt gaat dood, maar dood gaat hij toch, dus wat maakt dan het verschil? Ik ben daar veel banger voor. Als bepaalde wezens in tijd-ruimte kunnen reizen, dan maakt het niet uit wat wij als wapen in een baan om de Aarde zouden brengen, het zou hetzelfde zijn als tegen Genghis Khan gaan vechten met vuurwerk. Het is te gek voor woorden.

(Hier maakt hij een treffend punt betreffende het gebruik van wapens in de ruimte: de echte bedreigingen van aardse terroristen zouden niet bestreden kunnen worden met dergelijke wapensystemen, en het idee om ze te gebruiken tegen buitenaardse intelligenties riekt naar zelfmoordneigingen en is krankzinnig. Deze opmerkingen steunen ook het idee dat ALS de buitenaardsen vijandig zijn (waardoor ruimtewapens dus zijn vereist), de totale aardse beschaving gemakkelijk beëindigd kan worden op het moment dat wij het eerste kernwapen laten ontploffen. Dat wij nog hier nog steeds zijn, ondersteund de aanname dat de ET-aanwezigheid geen bedreiging is en niet als excuus voor ruimtewapens kan worden gebruikt. SG)

Wanneer wij over nulpunt energie spreken, dan houdt dat in dat wanneer alles tot stilstand komt, er dan toch nog steeds energie overblijft. Het is als het waterniveau van de oceanen. Er is een constante stroom van energie tussen materie en antimaterie, als het zich vernietigt en zich weer hersteld. Het gebeurt in sterren, het is een voortdurende uitwisseling van energie. Hoewel het gemiddelde nul is, dan zit die nul alsnog op een hoog niveau boven helemaal niets. Wat Sakharov en enkele fysici zeiden, is dat dát niveau de achtergrondenergie creëert waardoor het heelal blijft bestaan.

Toen ik weer met ruimtevaart te maken kreeg, bij Sandy McDonald, en wij begonnen met wat uiteindelijk het Nationale Ruimtevaart centrum werd, ontmoette ik een groep Russen op een conferentie in Engeland. Eén van hen was ooit betrokken bij het overzenden van elektrisch vermogen via een antenne op de grond naar een satelliet in een baan om de aarde en weer terug naar Moskou, met slechts ongeveer 10-15 procent verlies. Hij vertelde dat de reden waarom zij dit konden doen was omdat het een scalaire golfzender was. Hij zei: “En hier is wat er voor gebruikt wordt,” hij opende een koffer en zei: "Je mag er geen foto’s van maken en geen schetsen, alleen naar kijken." En, allemachtig, daar was de buis die ik in Joegoslavië had gezien, die Tesla had gebouwd!

Dit was de antenne die, zoals Caspar Weinberger het noemde, het antiballistische raketwapen was dat (zoals wordt beweerd) de Russen hadden. Hij zei dat als je ooit in het gebouw komt waar dat scalaire apparaat zich bevind, al wat je dan te zien krijgt is een leeg betonnen gebouw met een paar kabels, omdat het geen antiballistische raketradar is, maar een scalaire golfzender. Toen het Amerikaanse Ministerie van Defensie daar uiteindelijk binnenkwam, vonden zij een leeg betonnen gebouw met daarin een paar kabels, waarbij ze de opmerking maakten: “Ah, ze hebben alles eruit gehaald.” Maar de Rus had gezegd dat het nooit daarbinnen was geweest. Hij claimt dat hij tot zo’n 10 megawatt elektrisch vermogen van dat station naar een satelliet en weer terug naar Moskou had gezonden, en ongeveer 8,5 tot 9 megawatt van dat elektrisch vermogen terugvoerde tot in Moskou.

(Merk op dat Dr. Carol Rosin ook bevestigt dat de V.S. de antiraket bedreiging van de Russen sterk had overdreven en beweerden dat zij 'dodelijke satellieten' hadden maar wat in werkelijkheid niet zo was. SG)

Zij stonden op het punt om te begrijpen hoe je sommige van deze ongebruikelijke dingen doet, maar alles daarvan is nu verdwenen. Ik weet niet waar het nu is. Hij verloor zijn baan, en zijn instituut verdween, dus heel wat van dat werk in de toenmalige Sovjetunie is verdwenen.

(Zie ook de verklaring van Lt. Col. Bearden en David Hamilton.)

Het was echter dezelfde buis waarvan Tesla zei dat hij die kon gebruiken om energie over te brengen naar Mars- de oppervlakte van Mars - en daar een menselijke kolonie mee kon ondersteunen, of hetzelfde doen naar de oppervlakte van de Maan. Zodra je dat werkelijk kan doen is het verkrijgen van brandstof in een baan om de aarde geen probleem meer: je gebruikt enkel één van deze buizen om het elektrische vermogen rechtstreeks naar de juiste antenne te genereren, en je kunt naar de maan vliegen, je kunt in baan om de aarde vliegen, je kan alles doen wat je wilt.

De mensen die toegang hebben tot deze geavanceerde technologieën op energiegebied weten niet hoe ze het vrij moeten geven of toegankelijk maken voor algemeen gebruik, omdat zij bang zijn voor hen die het dan in handen gaan krijgen. Ondanks dat er een enorm voordeel aan zou zitten voor de mensheid, zijn zij ook ongerust dat iemand diezelfde energiebron gebruikt om hetzelfde te doen als bij het schip de USS Cole, in plaats van er een gat in te blazen, kunnen zij het gehele schip vernietigen.

De wereld van de geheime, zwarte projecten is als het beschrijven van Casper, het vriendelijke spook. Je kunt een tekenfilm van hem zien, maar je weet niet hoe groot hij is, je weet niet waar zijn financiering vandaan komt, je weet niet hoeveel er zijn, vanwege de compartimentalisering en de eed die de mensen hebben moeten afleggen. Ik ken momenteel mensen die aan de dingen werkten waaraan ik gewerkt heb, en als je hen erover zou vragen - zelfs al is er op het Internet over gesproken - dan nog zouden zij zeggen: "Nee, ik heb geen idee waar je het over hebt." Zij zijn nu in de zeventig, maar zij zouden absoluut nooit toegeven dat zij weten waar je het over hebt. Je hebt geen idee, maar het is waarschijnlijk grootschaliger dan je denkt. En opnieuw - daar is een reden voor: je wilt niet de mensen die vijandig tegenover je zouden kunnen staan, laten weten wat jij tegen hen kan doen als zij werkelijk een grote catastrofe veroorzaken. Als zij dat wel wisten, zou je hun er niet van kunnen weerhouden om het te doen - zij zouden het dan het enkel op een andere manier doen.

TERUG NAAR ARTIKEL